1. Çocuk doğduğu zaman kulağına ezan okumak menduptur. Çünkü Hz. Peygamber (s.a.s) torunu Hz. Hasan dünyaya gelince onun kulağına ezan okumuştur.[1]

2. Savaş sırasında, yangın halinde veya yolcunun arkasından ezan okumak menduptur.

3. Şiddetle öfkelenen, sinir krizi geçiren, sar’a gibi bir hastalığa tutulan kimsenin ezan okuması, yine kötü huylu insan veya hayvanın kulağına ezan okunması menduptur. Cin ve şeytanın korkutucu bir heyetle görülmesi halinde de, bunların kötülüğünden korunmak için ezan okunur. Çünkü şeytanın, ezan okunduğu zaman uzaklaştığı hadis-i şeriflerle sabittir.[2]

Dipnotlar:

[1] Ebû Dâvud, Edeb, 107; Tirmizî, Edâhî, 16; A. İbn Hanbel, VI, 9, 391, 392. [2] Zühaylî, age, I, 561, 562